شاید قبل از اینکه راجع به علائم کمبود منگنز بگیم، بهتر باشه بدونیم منگنز چه وظیفه و نقشی در گیاه ایفا میکنه! منگنز یکی از ریزمغذیهای مهم گیاهه که بعد از آهن در جایگاه دوم مورد نیاز برای گیاهان هست. منگنز در واکنش های انتقال الکترون فتوسنتز و تولید کلروفیل موثره و در تولید میوه، نقش کلیدی به عهده داره.
همچنین منگنز در جوانهزنی گرده، رشد لوله گرده، طول عمر سلولهای ریشه و مقاومت گیاه در برابر عوامل بیماریزای مربوط به ریشه نقش داره. در مرکبات بخش عمده منگنز در برگها و شاخه های درخت ذخیره میشه. این عنصر از عناصر غیرمتحرک در گیاه هست و بنابراین علائم كمبود آن ابتدا در برگهاي جوان ظاهر میشه، چرا که اين عناصر نميتونند از برگهاي پير پاييني به سوي برگهاي بالايي حركت كنند. در این مقاله همراه آرمان بذر سپاهان باشید.
کمبود منگنز چه علائمی روی گیاه ایجاد میکنه؟
علائم کمبود منگنز نسبت به دیگر عناصر شدت کمتری داره و به نوع گیاه بستگی داره. رگبرگ های برگهای میانی و بالایی با کمبود منگنز سبز باقی می مونند. اما حاشیه برگها به رنگ سبز کمرنگ در میاد و به زردی میزنه. با پیشرفت بیشتر کمبود منگنز، لکههای لیمویی و زرد رنگ روی برگ دیده میشند. با گذشت بیشتر زمان، سوختگی برگ در بافت و بهخصوص در حاشیه اتفاق میفته.
دیگر علائمی که ممکنه به کمبود منگنز مرتبط باشه عبارتند از: کوچک شدن برگها، تغییر شکل و پیچ خوردن کنارههای برگ. و اگر این کمبود برطرف نشه، لکههای قهوهای و سوختگی ناشی از نکروز روی تمام سطح برگ گسترش پیدا میکنه. در نهایت باعث قهوهای و بیرنگ شدن برگ میشه.
بطور خاص علائم کمبود منگنز در چغندر قند به شکل لکه های زرد، در نخودفرنگی به صورت نقاط سیاه، در جو دوسر لکه خاکستری و در نیشکر به صورت بادزدگی دیده میشه. جالبه بدونید علائم کمبود منیزیم نیز خیلی شبیه به کمبود منگنزه، اما تفاوتی که وجود داره اینه که در کمبود منیزیم علائم ابتدا در برگهای پیرتر ظاهر میشه.
همچنین کمبود منگنز و آهن شباهت هایی با هم دارند، اما کلروز بین رگبرگی ناشی از کمبود منگنز وضوح کمتری نسبت به فقر آهن داره و در کمبود آهن، رگبرگها به شدت مشخصند در حالیکه در کمبود ناشی از منگنز رگبرگها حالت تار دارند.
چه عواملی موجب کمبود منگنز در گیاه می شوند؟
کمبود منگنز در خاکهای شنی، خاکهای با pH بالای ۶، خاکهایی که مورد فرسایش زیادی قرار گرفتهاند و خاکهای مناطق گرمسیری، خیلی شایعه. متقابلا خاکهایی که اسیدیته ی بالایی دارند، دسترسی به این عنصر توسط گیاه بهراحتی صورت میگیره و در گیاه کشت شده در این خاکها بندرت کمبود منگنز دیده میشه.
کاربرد نامتعادل یا بیش از حد از کود کشاورزی نیز باعث میشه که عناصر ماکرو برای جذب توسط گیاه با یکدیگر رقابت کنند. به طور موردی، منگنز نقش مهمی در جذب نیترات داره. برخی محصولات به کمبود منگنز واکنش زیادی نشان میدهند، اما با روش های کوددهی میشه مشکل کمبود این عنصر رو در آنها رفع کرد. از جمله غلات، حبوبات، میوههای هستهدار، میوههای خوشهای، مرکبات، چغندرقند و کانولا.
برخی شرایط که کمبود منگنز رو تشدید میکنند:
– غرقابی بودن خاک: آهن، مس و کلسيم در خاک غرقابی جذب نمیشند. به عنوان مثال آبياری پی در پی در خاک، شرايط احياء و اکسيداسيون رو در خاک را فعال میکنه و عناصری مثل آهن و منگنز به خاطر اکسيده شدن غير قابل جذب میشند.
– اسیدیته نامناسب: در خاکهای خيلی اسيدی، منگنز و روی و در خاکهای قليايی آهن، منيزيم و بُر جذب نمیشند.
اما راهکار پیشگیری، رفع و درمان کمبود منگنز چیه؟
اقدامات پیشگیرانه
برای بالابردن جذب مواد مغذی توسط گیاه بهتره که pH خاک همیشه در محدوده مطلوب قرار بگیره، سیستم زهکشی خاک مناسب باشه، از آبیاری بیش از حد جلوگیری شه و برای پایداری رطوبت خاک از کودهای آلی، کود ارگانیک و مالچهای ارگانیک استفاده شه.
کنترل و رفع کمبود منگنز
درمان کمبود منگنز سخت نیست و برای درمان این کمبود چند راهکار وجود داره. اولین روش تنظیم pH خاکه. برای تنظیم pH خاک معمولا میشه از دو روش زیستی و شیمیایی استفاده کرد.
– کنترل زیستی:
در این روش، از کود، مالچهای ارگانیک و کمپوست برای تعادلبخشی به مواد مغذی خاک و بهبود pH استفاده میشه. این مواد دارای عناصر ارگانیک بوده و مقدار هوموس موجود در خاک و همچنین ظرفیت نگهداری رطوبتش رو بالا میبرند و از طرف دیگه، pH خاک رو تا حدودی کم میکنند.
– روش شیمیایی:
در این روش میتوان به طور معمول از دو ماده استفاده کرد. سولفات آلومینیوم و گوگرد. نحوه عملکرد سولفات آلومینیوم بدین صورته که فوراً pH رو تغییر میده. چرا که بهمحض این که آلومینیم در خاک حل میشه، ایجاد اسیدیته میکنه. در حالی که گوگرد با استفاده از باکتریهای خاک، به زمان بیشتری برای تبدیل شدن به اسیدسولفوریک نیاز داره.
درمان کمبود منیزیم در گیاه:
اما اگر مشکل مربوط به pH خاک نیست و به عبارت دیگه منگنز در خاک وجود نداشته باشه، میتوان برای تغذیه گیاهان کوچک، از روش محلول پاشی و برای درختان بزرگ، از روش دارویی یا مدیکال برای تأمین منگنز گیاه استفاده کرد.
به عبارت دیگر باید برای محصول مورد نظر و با در نظر گرفتن شرایط pH خاک، یک برنامه ی کوددهی مناسب و متعادل بکار گرفت. به طور معمول، گیاهان منگنز را از طریق برگها نیز مانند ریشهها، به صورت یون جذب میکنند. رایج ترین کود منگنز، سولفات منگنزه. بنابراین با پاشیدن آن روی برگها و یا اضافه کردن این محلول به خاک میشه کمبود رو جبران کرد. توجه داشته باشید که استفاده صحیح از کود و مقدار مورد نیاز اهمیت زیادی داره.